070 30 10 103
Het RIVM heeft een rekenmethode gepubliceerd om de risico’s van lithiumbatterijopslag voor de omgeving in kaart te brengen. De methode is relevant voor leveranciers van elektrisch aangedreven heftrucks, batterijen en GWW-materieel, zeker wanneer zij batterijen in grotere aantallen opslaan.
Door de energietransitie neemt het gebruik van lithiumbatterijen snel toe. Denk aan elektrisch materieel op bouwplaatsen, in magazijnen of distributiecentra. Daarbij worden batterijen vaak tijdelijk of structureel opgeslagen los of in machines. In het geval van een incident kan een batterij in thermal runaway raken, wat kan leiden tot brand, explosie of een gifwolk. Dit brengt risico’s met zich mee voor de directe omgeving.
De rekenmethode van het RIVM stelt bedrijven en overheden in staat om het omgevingsveiligheidsrisico van batterijopslag kwantitatief te berekenen. Er worden drie scenario’s onderscheiden:
Afhankelijk van batterijtype (zoals LFP of NMC), capaciteit, beveiligingsmaatregelen en ventilatie, worden faalfrequenties, uitgasdebieten en effectafstanden berekend. Deze leiden tot een set risicocontouren en vaste-afstandstabellen die gebruikt kunnen worden bij ruimtelijke inpassing of vergunningverlening.
Hoewel de opslag van lithiumbatterijen nog niet wettelijk als milieubelastende activiteit is aangewezen, adviseert het RIVM om dit wél te doen. In dat geval krijgen bedrijven te maken met nieuwe eisen op het gebied van afstanden tot woningen, scholen en andere gevoelige bestemmingen. Ook worden technische voorzieningen zoals brandbeveiliging en explosiepreventie zwaarder meegewogen.
Voor leveranciers in de BMWT-sector betekent dit dat opslaglocaties kritisch moeten worden bekeken. Zeker bij:
De voorgenomen regels kunnen invloed hebben op vergunningen, bouwplannen en bestaande opslagvoorzieningen.
Om de mogelijke consequenties concreet te maken, zijn hieronder twee uitgewerkte scenario’s opgenomen:
Een magazijn slaat 20 lithium-ijzer-fosfaat (LFP) heftruckbatterijen op, elk met een capaciteit van 8 kWh (totaal 160 kWh). De batterijen zijn opgeslagen in een brandcompartiment van <2500 m², uitgerust met branddetectie en automatische blussing (aangetoond volgens UL9540A).
Volgens de rekenmethode:
De faalfrequentie per cel en per systeem is laag (door certificering);
De benodigde afstand tot gevoelige bestemmingen blijft binnen de grenzen van het eigen terrein (bijv. risicocontour binnen 10 meter);
Het bedrijf voldoet mogelijk aan toekomstige eisen zonder grote aanpassingen.
Geschikt voorbeeld van risicoarme lithiumopslag binnen bestaande bedrijfskaders.
Een GWW-aannemer plaatst tijdelijk een 500 kWh NMC-batterijcontainer (mobiel EOS, Type C) op een bouwlocatie in de nabijheid van woningen. De container is niet uitgerust met brand- of explosiebeveiliging en er is geen afscherming.
Volgens de rekenmethode:
Het risico op explosie of toxische wolk is significant, mede door de hoge energiedichtheid en het ontbreken van beveiliging;
De risicocontour kan oplopen tot 50 meter of meer, afhankelijk van ventilatie en batterijtype;
Deze opslag zou in de toekomst waarschijnlijk niet meer zijn toegestaan zonder aanvullende voorzieningen of grotere afstand tot derden.
Vergunningen kunnen geweigerd worden of herzien moeten worden.
De rekenmethode is op dit moment nog niet juridisch bindend, maar vormt de basis voor toekomstig beleid. BMWT adviseert leden die werken met (grootschalige) opslag van lithiumbatterijen om:
De risico’s van bestaande opslaglocaties te (laten) beoordelen;
Bij nieuwbouw of uitbreiding rekening te houden met de aanbevelingen van het RIVM;
Brand- en explosiebeveiliging volgens erkende normen (zoals UL9540A) te overwegen.
Bekijk het volledige RIVM-rapport
→ Wilt u reageren? Wij ontvangen uw reactie graag.